Osteopati Nedir?

Vücut dokularının fonksiyonlarını anatomi, fizyoloji, patoloji, nöroloji, beslenme fizyolojisi temelinde semptomdan çok sebebe yönelik doğal iyileşmeyi sağlayan çağdaş, modern bir terapiler sistemidir. Kişilerin sorunlarına özel terapi yöntemleri sunmaktadır.

Osteopat Kimdir?

Vücudun tüm anatomik yapılarının fonksiyon bozukluklarını anatomi, fizyoloji, patoloji, nöroloji, psikoloji, beslenme gibi temel sağlık bilimleri içerisinde kişiyi bütüncül değerlendiren, bu klinik bilgiler dahilinde ileri derece spesifik her dokuya özgü verilen manuel (elle) manuel terapi yöntemleri ile doğal iyileşme sürecini sağlayan terapisttir.

Kimler Osteopat Olabilir?

Temel sağlık bilimlerinde 3500 ders saati eğitim almış (Bunu sadece doktor ve Fizyoterapistler yerine getimektedirler) kişiler, 1350 ders saati uzman eğitmenlerden mezuniyet sonrası eğitim alarak Osteopat olmaya hak kazanırlar.

Eğitim intervalli 5 sene teorik ve pratik ağırlıklıdır. Bu kriterler Dünya Sağlık Örgütü’nün kriterlerine uygundur.

Ayrıca Amerika ve Avrupa’da 5 senelik Osteopati Yüksek Okulları mevcuttur.

Amaç Nedir?

Amaç, temel modern tıp bilimine saygılı, sorumlu, ilkeli terapistler yetiştirerek hastalara kaliteli bilimsel iyileşme süreçleri sunmaktır. Bu güncel terapi yaklaşımları devletin ve kişilerin sağlık harcamalarında büyük tasarruf sağlamaktadır.

Osteopatinin Gelişimi

Amerikalı doktor Andrew Taylor Still (1828-1917) Osteopatiyi tanımlamıştır. Onun tanımlamaları Osteopati tıbbının temelini oluşturmaktadır:

Strüktür ve hareketin önemi
Strüktür ve hareketin birbirine bağımlı olması
Organizmanın ayrıştırılamaz bir bütün olması
Organizmanın kendi kendini iyi edebilme yeteneği

1874‘te kendi uyguladığı yönteme (Osteo – kemik) (pathie – şikayet/araz) Osteopati adını vermiştir.

1892 ’de Kirksville, Missouri, USA Amerikan School of Osteopathy’i kurmuştur.

Günümüzde Amerika’da 54.000 Osteopat çalışmaktadır. Mesleklerini “Doctor of Ostepath” unvanı alarak tıp hekimlerine eşdeğer çalışmaktadırlar. Daha çok terapistler oldukları için ilaç, iğne, cerrahi gibi yöntemleri ile değil elle uygulamalarla uygulamaktadırlar.

Avrupa ’da ise farklı bir gelişim izler. İngiltere’de John Martin Littlejohn (Still’in öğrencisi) Osteopatiyi Avrupa’ya getirir ve fizyoterapistlere bu olanağı sunar. 1917’de Londra’da British School of Osteopathy’yi kurar. 1950’ye kadar da tüm Avrupa’da yaygınlaşır.

Avrupa’da daha çok terapistler manuel (elle) terapinin etkin formu olarak kullanmaya başlarlar. 1993’ten beri İngiltere’de Osteopati bir meslek olarak tanımlanmıştır. Ayrıca Fransa, Belçika ve diğer ülkeler de bunları izlemektedirler.

William Garner Sutherland (1873-1954) Osteopati de Cranio – Sacral Terapiyi geliştirmiştir.

1980’li senelerde ise Fransız Osteopat Jean Pierre Barral ve Jacques Weischenk organların muayene ve tedavisini içeren Visseral Osteopatiyi geliştirmişler ve terapi yelpazesini genişletmişlerdir.

Terapilerde Uygulanan İleri Derece Manuel Yöntemler

Spesifik düz hatlı Manipulasyonlar ve Mobilizasyonlar

Yumuşak doku terapileri

Cranio Sacral Terapi

Reflexoloji Yöntemleri (Meridyan, Ayak tabanı, Periost, Konnektif Doku, Jarricot, Dişten teşhis, Yüz fizyogonomisi vs.)

Myo Fasyal gevşeme yöntemleri

Meditasyon uygulamaları

Sinir Bölge mobilizasyonları

Organların mekanik işlevine yönelik uygulamalar

Kinezyoloji testlemeleri

Osteopati’nin kullanıldığı alanlar:

Omurga ve kas-iskelet sistemi hareket ve fonksiyon bozuklukları.
Omurga ve kemik eklem sisteminin akut ve kronik ağrı sendromları.
Omurga disk kaymaları.
Kuyruk sokumu problemleri,boyun bölgesi sinir hassasiyetleri,siyatik sinir ağrıları,bel fıtığına bağlı ağrılar.
Eklem sertliği ve dejenerasyonu.
Migren, gerilim tipi baş ağrıları.
Duruş bozuklukları
Ayaktan ameliyat sonrası rehabilitasyon.
Kaza sonrası ağrı sendromları.
Spastisite, serebral palsi (Beyin felci) gibi nöromüsküler problemler
Psikolojiye bağlı kas iskelet sistemi ağrıları, anksiyete, depresyon.
Kronik nörolojik hastalıklarda (Alzheimer hastalığı ve Multipl Skleroz) destekleyici amaçlı.
Uyku bozuklukları.
Sindirim sistemi, üriner sistem, ürogenital, solunum ve dolaşım sistemleri fonksiyonel bozuklukları.
İç organlar-kas iskelet sistemi fonksiyon bozukluklarına bağlı rahatsızlıklar.
Hamile kadınlarda ağrı sendromları.
Hormonal denge bozukluklarında destekleyici amaçlı.